Sarankot en huisbezoeken

Woensdag weer een dagje vrij genomen. Om 11.00 uur naar een ashram gegaan voor een wel heel bijzondere meditatie, gebaseerd op de theorie van de Indier Osho. Eerst moesten we helemaal los gaan in dans en geschreeuw om de blokkades op te heffen, voordat we aan onze stilte meditaties konden beginnen. Ook aan het eind werd er weer gedanst om met een glimlach op je gezicht weer te vertrekken. Voelde wel supergoed en ben net (zaterdagochtend) weer terug geweest.
Direct daarna met drie anderen een pittige klim van zo’n 600 meter naar de top van Sarankot gemaakt. Ik weet niet wat het is dat je toch elke keer weer zo gek bent om honderden trappen naar de hemel te lopen bij een temperatuur van boven de 25 graden. Was overigens een geweldig pad, voor de helft kaarsrecht omhoog door de bossen. Daarna kom je bij het eerste uitzichtpunt dat een super wijds uitzicht geeft over het Fewa meer en waar de paragliders zo dichtbij langs scheren dat je met elkaar kunt praten. Bovenop de berg een guesthouse gezocht met een terras, waar dit keer de arenden tot een paar meter naast en boven ons vlogen. De zonsondergang over de Himalaya was een beetje teleurstellend, want het was over een groot deel van de bergen bewolkt. Gevolg was dat de kijkers snel weg waren. Toen we als laatsten nog op de top stonden kwam er net een schoolklas met Nepalese tieners, met een drum en een heel goed humeur. Ze nodigden ons uit om bovenin het uitzichtpunt met ze te komen dansen. Dat maakte de zonsondergang toch weer heel bijzonder. Om 4 uur werd ik wakker van de kraaiende haan en vanaf half vijf kwamen de eerste drommen bezoekers door het dorp voor de zonsopgang. Deze was weer mooi als altijd. Na het ontbijt op het terras zijn we in een record tempo van een uur naar beneden gelopen. Om 11.00 uur zat ik op mijn “werk”.
‘s Middags met Bhim op de motor weer de woningen van vier vrouwen bezocht. Twee huizen stonden bovenop een heuvel, zodat ik meteen weer omhoog mocht klauteren. Het eerste huisje bestond uit 1 kamer waar een gezin van een moeder en 2 kinderen slaapt, woont en kookt. De moeder heeft uit de lening een geitenboerderijtje van 7 geiten en een klein inkomen ernaast omdat ze het land bewerkt van anderen. Toch was dit niets vergeleken met het vierde huisje dat ik bezocht. Dit was een somber vertrek van nog geen 5 bij 5 meter schat ik in. Er stonden twee 2-persoonsbedden naast elkaar, gescheiden door een houten plaat en een 1-persoonsbed dwars er voor. In deze kamer wonen twee ouders met hun 4 tiener kinderen. Buiten hebben ze een keuken gebouwd. De vader, die buschauffeur was, is drie jaar geleden ernstig ziek geworden en heeft maandelijks voor veel geld medicijnen nodig. Nu werkt de moeder met behulp van een kleine lening van Namaste van 's morgens vijf tot 's avonds acht uur. Ze heeft een groentenkar en met haar inkomen zorgt ze voor het hele gezin. De oudste dochter zorgt thuis voor de vader, de overige kinderen gaan naar school. De vrouw wil graag een tweede lening om de groentekar te laten repareren en te vergroten. Deze lening willen we gaan verstrekken uit de donaties die ik heb gekregen voor micro support.
Hoe raar is het dan weer om ‚s avonds als een rijke toerist bij een kampvuur aan het meer te genieten van een heerlijke Dal Bat maaltijd (voor nog geen 1,5 euro) en een paar biertjes.
Vrijdag weer opnieuw een paar vrouwen bezocht. De eerste vrouw die we bezochten is een uitstekend voorbeeld van een goede ondernemer. De vrouw verkoopt in een klein winkeltje aan huis kip, vlees en heel beperkt wat groenten. Ze wil graag haar winkel uitbreiden, zodat ze mer verkoopruimte heeft voor de groenten. Ook moet haar materiaal gaan voldoen aan nieuwe standaards voor de verkoop van vlees (nu hakt ze het vlees op een stuk hout met daarop een krant. Bij het volgende bezoek kwamen we terecht in een villawijk met enorme kasten van huizen en goede bestrating.Aan het eind van de weg stonden aan de rechterkant nog steeds kasten van villa's; aan de linkerkant begon opeens de sloppenwijk, met miniscule hutjes. Heel bizar. De sloppen zijn van de gemeente. De mensen die erin wonen betalen geen huur, maar kunnen wel elk moment hun huis uitgezet worden wanneer een gemeente ambtenaar dit besluit. De vrouw die we bezochten heeft een groentenkar met de lening van Namaste. Ze woont in het hutje met twee ongetrouwde volwassen dochters, een volwassen zoon en drie kleinkinderen. De oudste dochter komt uit de prostitutie en is besmet met HIV. De zoon is drugsverslaafd. Het kan altijd nog erger...
's Middags na wat administratieve taken heb ik het rehab centre voor straatkinderen bezocht, waar ik vorige keer als vrijwilliger heb gewerkt. Ze zijn inmiddels verhuisd naar een nieuwe lokatie. Er wonen nu nog maar tien jonge kinderen met 1 huismoeder. De huismoeder en haar dochter zijn de enigen die ik nog ken van vier jaar geleden. Het was erg gezellig en ik vond de sfeer in het nieuwe huis heel erg goed. De ruimte is klein, maar het is leuk beschilderd door vrijwilligers en de kinderen waren vrolijk spelletjes aan het doen en aan het lezen.
's Avonds de indrukken even goed afgereageerd in het plaatselijke danscafe. Alleen toen ik rond middennacht naar het guesthouse liep stond er een meisje van een jaar of zes op blote voetjes met een klein dekentje zo zielig in haar eentje in het donker op straat. We spraken haar aan, maar daar leek ze juist erg van te schrikken. We konden niet anders dan haar achterlaten, maar het liet me niet meer los.
Het is inmiddels zaterdag ochtend. Kom net weer uit de ashram en ik ga nu met mijn laptop aan het meer wat nieuwe verslagen maken en verder werken aan mijn handboek. De dagen vliegen nu echt voorbij dus ik moet even strak gaan plannen wat ik nog wil afronden in de vier dagen die ik nog heb ik Pokhara. Mijn busticket voor donderdag naar Kathmandu zit inmiddels in mijn tas.