van kapper tot voetbal

Zondag 10 november

Lekker aan het meer gewerkt op de laptop. Daarna besloot ik mijn haar te laten knippen; altijd een riskante onderneming hier. De logica van de volgorde ontging me enigszins: eerst wassen, daarna fohnen. Vervolgens zei de kapster dat ik 5 minuten op haar zus moest wachten voor het knippen. Na een kwartiertje kwam de echte kapster, ging knippen, vervolgens verven, wassen en weer fohnen. En inderdaad, met een keukenschaartje werden flinke plukken eraf gehaald, meer dan ik van plan was. Toen ze na het knippen de eerste kwast met verf op mijn haar wilde smeren ging de electriciteit uit. Met een kaarsje die door de assistente naast mijn hoofd werd vastgehouden werd de rest van mijn haar geverfd. Vervolgens heb ik een half uur bij kaarslicht met de kapster zitten kletsen en heb haar de foto's op mijn camera en mobiel laten zien. Na de 2e wasbeurt ging ik met de kapster naar de slaapkamer van het mannelijk personeel van het restaurant er naast, waar wel noodverlichting op zonne-energie aanwezig was. Kortom, pas toen kon ik het resultaat zien en gelukkig valt het mee … ;-)
De afgelopen week was er in Pokhara een belangrijk voetbaltoernooi. In ons guesthouse was een voetbalploeg vanuit Buthan gestationeerd. Zij waren al in de kwartfinale uitgeschakeld, dus zijn halverwege de week weggegaan. Zondag was de finale die gewonnen werd door de ploeg M.M.C. uit Kathmandu. We werden uitgenodigd om de afterparty met ze te vieren in restaurant Boomerang. Naast een leuke show met dans en muziek hebben we vrolijk de rest van de avond staan dansen met het voetbalteam. Veel van de jongens spelen ook in het nationale team van Nepal. Dat is wel grappig: als je op een feestje zou staan dansen met Van Persie of Snijder zou je er toch wel anders tegenaan kijken dan met deze lokale helden. En aangezien wij met vrijwilligers uit de voetballanden Spanje, Duitsland en Nederland vertegenwoordigd waren is er natuurlijk heeeel veel over voetbal gepraat.

Maandag 11 november
Mijn afscheidstournee is begonnen. Daarom maar een oerdegelijke Nepalese herenfiets gehuurd voor de komende drie dagen (damesfietsen zijn te klein). Het was mijn laatste dag met Bhim op kantoor. We hebben een drietal vrouwen geselecteerd aan wie we een extra lening gaan verstrekken om hun zaak uit te breiden. Verder ook de overdracht gehouden. Ben nog lang niet klaar en ga de komende dagen/weken/(maanden??) nog wel even door. Lang leve mail en internet.
Om drie uur werd een een voetbaltoernooi gehouden tussen de grotere jongens uit het tehuis en de staf/vrijwilligers. Uitslag: 7-5 voor de jongens. Ik kon maar een klein deel van de wedstrijd zien, want had om 16.15 afgesproken met de familie Poudel. Stevige sprint heuvelopwaarts op mijn versnellingloze fiets. Maar de beloning krijg je op de terugweg want dan zoef je naar beneden, zigzaggend tussen verkeer en buffels. Na een sprint onder de douche was ik om 17.30 in de Chilly bar met de andere vrijwilligers en NCH-staf voor mijn afscheidsdiner. Super gezellig!

Dinsdag een uurtje naar Namaste Children House geweest, daarna 1,5 uur naar de Ashram. Vervolgens weer een uurtje naar NCH. Daarna terug naar de German Bakery op Lakeside om echte donuts op te halen die ik daarna ging brengen naar de straatkinderen in de rehab om daar afscheid te nemen. En toen weer heuvelopwaarts op weg naar de grote supermarkt om snoepgoed voor morgen te kopen voor alle kinderen in de twee tehuizen van Namaste. Fijn dus, zo'n fiets!

In Pokhara is inmiddels het grote lichtfestival begonnen. Het is al een paar dagen Tihar festival, maar vanaf vandaag is deze combinatie tussen Sint Maarten en kerstfeest begonnen. Alle huizen hebben gekleurde verlichting, kerstboomverlichting en iedereen brandt daarnaast ook nog heel veel kaarsen buiten het huis op balkons, veranda, straat. Zowel groepjes kinderen als volwassenen gaan op straat langs de winkels en huizen om daar een dans- en/of zangvoorstelling te geven om geld en snoep op te halen. Overal op straat klinkt muziek en wordt gedanst. Dit gaat nog een paar dagen zo door. Vanmorgen (14-11) bij mijn ontbijt in de tuin van het guesthouse stonden de eerste groepjes al weer om mij heen. Tihar is echt het leukste festival, dus ik ben blij dat ik dat deze week nog even mee pak.