Pachbaya en Begnas Tal

Begnas Tal
Donderdag 11 oktober
Vanmorgen ontbeten in Monsoon met een heerlijke organische koffie, muesli met veel havermout en buffelmelk en een verse fruitsalade. Rugzak gepakt om naar Begnas Tal te gaan. Ik heb zin om mijn oude bekenden te zien. Het busje naar Begnas Tal staat al klaar bij het lokale busstation. We proppen ons op de bok naast de chauffeur. Wilma's been zit klem tegen de versnellingspook die versierd is met een zakdoek en zo'n 10 armbanden. Ik zit klem tussen een Nepalees vrouwtje en een man die gekleed is in een leren pak met dito muts die van top tot teen versierd is met vastgelijmde munten uit de hele wereld. Rare snuiter. In het dorp Begnas Bazar aangekomen gaan we eerst iets drinken bij het meer. Een “singer-man” zingt tegen betaling een mooi lokaal lied voor ons, waarbij hij zichzelf begeleid op een sangrina = een zelfgemaakte “viool” van kalebas. Terug bij de busstop staat de bus naar Pachbayia al klaar. Mazzel denken we en stappen in om vervolgens drie kwartier in een snikhete bus te wachten. Na een half uur beklaagt een gezette dame zich dat ze onze zitplaatsen heeft gereserveerd. Wij zitten dan al helemaal klem tussen tassen, 5 balen rijst, onze rugtassen en mensen, heel veel mensen. Ook al zouden we willen, we kunnen geen kant op. Als ik uitstap zeg ik “sorry” en geef ik haar een hand met 40 rupies. Bij het uitstappen hoor ik haar achter me de hele bus vertellen wat haar is overkomen.
Onze kamer in Rupa view is schitterend qua uitzicht. Na een lunch gaan we naar het huis van Krishna, mijn voormalig gastgezin. Ik ontmoet daar ook haar man Ram en dochter Pratima die inmiddels een dochter van 2 heeft. Ook hun broer en schoonzus (de buren) zijn thuis en lieve oma, die me vorige keer altijd papaya bracht. Na het bezoek lopen we vanuit Pachbayia naar het volgende dorp, Sundari Danda, waar we beneden aan het Begnas Meer gaat zitten. Lekker voetjes in het water, wat Wilma wel een bloedzuiger aan haar voet heeft opgeleverd ontdekte ze 's avonds. Daarna naar het luxe Begnas resort gegaan waar zoon Pratik van het gastgezin als met een grote glimlach staat op te wachten. We eten een ultra verse vis, net gevangen in het meer. Om 9 uur lopen we een kwartiertje in de stikdonkere avond naar huis onder de geweldige sterrenhemel. Gelukkig heeft Pratik ons een zaklantaarn geleend. Onze gastheer Damodar, die we nog niet ontmoet hadden had al ongerust naar Pratik gebeld of we in het resort waren.

Pachbayia
Vrijdag 12 oktober
Om 10.30 gaan we op pad naar de Amarshiddah school om mijn oude “collega's” te ontmoeten. Als ik het tuinpad afloop zie ik een 1,5 meter lange slang dwars over het pad kruipen. Omdat zijn zijn kop net om het hoekje wegloopt en ik niet weet of hij giftig is wacht ik even tot hij het pad af is. Helaas is hij verdwenen achter een kist, dus geen fotomomentje (overigens blijkt later dat de slangen hier niet giftig te zijn).
Het was een superleuk weerzien met de leraren. Ik had een foto album gemaakt van de leraren en het album ging meteen rond. Het was toevallig een dag met verschillende ceremonieen, zoals het uitdelen van uniformen voor de klassen nursery t/m 5. De uniformen worden gesponsord door de SEED foundation van Damodar (Social Educational and Environmental Development). De uniformen kosten 6 euro per stuk. Wilma heeft 200 euro van haar collega gedoneerd om ook voor klas 6 uniformen te kunnen kopen.
Tijdens de ceremonie werden Wilma en ik gebombardeerd tot guests of honour en moesten we aansluiten bij alle bobo's op het podium. Gelukkig zei Domodar dat we weg konden (na een half uur in de broeierige tent te hebben gezeten), want achteraf bleek de ceremonie 3,5 uur geduurd te hebben. SEED doet veel aan duurzame ontwikkeling. Zo zorgen ze naast scholing ook voor biofuel tanks bij gezinnen. De tanks kosten 450 euro. Eenderde wordt betaald door SEED, eenderde door de overheid en eenderde door het gezin. De tanks gaan 25 jaar mee. Door het stoken van mest hoeven vrouwen geen hout te sprokkelen, is er minder boomkap en minder luchtvervuiling.
Na school de berg afgelopen naar Begnas Lake, een bootje gehuurd en aan de overkant weer laten afzetten bij Sundari Danda. Lekker 2 uurtjes in het zonnetje bij het meer gelegen en daarna naar Pachbayia gelopen. 's avonds op de keukenvloer bij Damodar een heerlijke Dal Bat gegeten: rijst met linzen en verse groenten uit de tuin.

Pachbayia
Zaterdag 13 oktober
Pratik komt ons om 9 uur halen voor wandeling langs het Rupa meer. Na een steile afdaling naar beneden zien we bij het meer aangekomen een jongetje van 12 met een oud visserbootje. We mogen van hem met zijn boot mee naar de andere kant van het meer. Hij heeft geen peddel maar een stok met daaraan de flipflop van Pratik volstaat ook. Een wandeling van 2 uur gemaakt door een mooi dicht bos. 's Middags nemen we de bus terug naar Pokhara. Een relaxed dagje.