Terugblik op de week
Door: Andrea
Blijf op de hoogte en volg Andrea
23 Oktober 2012 | Nepal, Pokhara
Een rare drukke week. Begon ermee dat ik een behoorlijk zware kou onder de leden had en me met hoestdrankjes en pillen heb moeten oplappen, maar gelukkig was het ergste na drie dagen over. De week stond ook in het teken van het Dasain festival, dus veel kinderen waren weg en ook de coordinatoren hebben nog vrij. Maandag zijn we begonnen met het schilderen van de stenen. 's Middags hebben we een fijne lange wandeling gemaakt langs het Fewa meer. Er zijn heel wat bijzondere tentjes (restaurantjes) langs het meer bij gekomen. De schemering over het meer is altijd weer een schilderij om te zien. 's Avonds hebben we met de andere vrijwilligers gegeten in de Himalaya kitchen, dat naast het guesthouse zit. Er zijn hier zeven andere vrijwilligers die ook bij Namaste Children House (NCH) en Onni House werken: drie Duitsers, een Finse, Deense, Canadese en een Amerikaan. Op het menu stond onder andere vers geslachte geit gegeten (die me niet zo goed is bekomen; was even vergeten dat ik hier vegetarier ben). In totaal zijn 60.000 geiten voor Dasain uit het meest Noordelijke gebied naar beneden gehaald voor de slacht en voor het brengen van offers. Overal zie je mensen op weg gaan naar familie om Dasain te vieren. Vaak hele gezinnen op 1 motor, inclusief baby en boodschappentas.
Dinsdag hebben we de stenen afgemaakt; was best nog wel een hele intensieve klus (ik was blij met Wilma's hulp), maar leuk om te doen.
's Avonds had ik afgesproken met Didier, een man die ik nog ken uit het groepje vrijwilligers van vier jaar geleden. Toevallig was hij weer 2 dagen terug in Pokhara, na een trek in Upper Mustang. We hadden afgesproken in een piepklein Tibetaans restaurantje. Om 7 uur stonden Wilma en ik buiten te wachten, totdat er een van de zes tafeltjes beschikbaar zou komen. We werden aangeschoven bij een Austrialische die alleen zat te eten en die toevallig een beetje Nederlands begreep omdat haar ouders Nederlandse immigranten in Australie zijn. Erg gezellig zitten kletsen, ook toen Didier even later aanschoof. Om de avond af te ronden zijn we met z'n drieeen een goede cocktail gaan halen in de altijd gezellige Busy Bee bar, met goede live coverband.
Woensdag was de laatste dag van Wilma. 's Ochtends ben ik naar Namaste Children House (NCH) gegaan en kon zij rustig haar koffer inpakken. Het was tevens ook de grootste dag van het Dasain festival.
Alle kinderen een rode tika van rijst op hun voorhoofd, een bordje met lekkers en 50 rupies. Ook ik kreeg hetzelfde van een van de huismoeders. De 50 rupies kon ik vrijwel direct weer doorgeven aan een bedelmonnik die even later langs de deur kwam. In ruil werd ik flink door hem gezegend en gaf hij mij nog een tika op mijn voorhoofd. 's Middags hebben we een leuke fotosessie gehad met de kinderen. Eerder had ik een Amerikaans stel ontmoet (Julayne en Mike) dat hier in kindertehuizen fotosessies geeft. Ik had ze gevraagd om de foto's van de kinderen met de bakstenen te maken. Ze zijn echt leuk geworden; zo had ik ze met mijn kleine camera'tje niet kunnen maken. Ik zal er voor zorgen dat alle sponsors hun eigen foto opgestuurd krijgen. Het lukt me op dit moment helaas niet om de foto's als bijlage in emailsl te sturen, dus mogelijk wordt dit pas wanneer ik thuis ben.
's Avonds gegeten bij Once upon a time, waar ook weer geen tafel beschikbaar was en we dit keer aanschoven bij een zeer energieke Duitse dertiger die de ene berg na de andere heeft beklommen (o.a. Annapurna, Lang Tang, Everest). Dat vind ik nog het allerleukste hier in Nepal: om steeds andere mensen te ontmoeten. Heel veel zijn een jaar of langer op reis. Onze Canadese vrijwilligster bij NCH is inmiddels al drie (!) jaar aan het reizen en heeft nog lang geen plannen om naar huis te gaan.
Gistermorgen (donderdag) vroeg om 6.30 is Wilma teruggegaan naar Kathmandu. Na het ontbijt ging ik naar NCH. Samen met de huismoeders en de andere vrijwilligers zijn we in twee etappes opgepropt voor en achter in de jeep naar de bioscoop gereden. De bios was een enorme zaal met dito scherm en een aantal knoeperharde geluidsboxen. Met z'n allen hebben we genoten van een 2,5 uur durende tranentrekkende Nepalese Bollywood productie. De eerste 1,5 uur was het niet anders dan een romantische high-school movie, maar om de een of andere duistere reden kwam halverwege uit het niets een rebellenleger te voorschijn en kreeg de film een heel andere wending. Gelukkig wordt er tussendoor in de film veel gezongen en is er altijd een happy end.
Dinsdag hebben we de stenen afgemaakt; was best nog wel een hele intensieve klus (ik was blij met Wilma's hulp), maar leuk om te doen.
's Avonds had ik afgesproken met Didier, een man die ik nog ken uit het groepje vrijwilligers van vier jaar geleden. Toevallig was hij weer 2 dagen terug in Pokhara, na een trek in Upper Mustang. We hadden afgesproken in een piepklein Tibetaans restaurantje. Om 7 uur stonden Wilma en ik buiten te wachten, totdat er een van de zes tafeltjes beschikbaar zou komen. We werden aangeschoven bij een Austrialische die alleen zat te eten en die toevallig een beetje Nederlands begreep omdat haar ouders Nederlandse immigranten in Australie zijn. Erg gezellig zitten kletsen, ook toen Didier even later aanschoof. Om de avond af te ronden zijn we met z'n drieeen een goede cocktail gaan halen in de altijd gezellige Busy Bee bar, met goede live coverband.
Woensdag was de laatste dag van Wilma. 's Ochtends ben ik naar Namaste Children House (NCH) gegaan en kon zij rustig haar koffer inpakken. Het was tevens ook de grootste dag van het Dasain festival.
Alle kinderen een rode tika van rijst op hun voorhoofd, een bordje met lekkers en 50 rupies. Ook ik kreeg hetzelfde van een van de huismoeders. De 50 rupies kon ik vrijwel direct weer doorgeven aan een bedelmonnik die even later langs de deur kwam. In ruil werd ik flink door hem gezegend en gaf hij mij nog een tika op mijn voorhoofd. 's Middags hebben we een leuke fotosessie gehad met de kinderen. Eerder had ik een Amerikaans stel ontmoet (Julayne en Mike) dat hier in kindertehuizen fotosessies geeft. Ik had ze gevraagd om de foto's van de kinderen met de bakstenen te maken. Ze zijn echt leuk geworden; zo had ik ze met mijn kleine camera'tje niet kunnen maken. Ik zal er voor zorgen dat alle sponsors hun eigen foto opgestuurd krijgen. Het lukt me op dit moment helaas niet om de foto's als bijlage in emailsl te sturen, dus mogelijk wordt dit pas wanneer ik thuis ben.
's Avonds gegeten bij Once upon a time, waar ook weer geen tafel beschikbaar was en we dit keer aanschoven bij een zeer energieke Duitse dertiger die de ene berg na de andere heeft beklommen (o.a. Annapurna, Lang Tang, Everest). Dat vind ik nog het allerleukste hier in Nepal: om steeds andere mensen te ontmoeten. Heel veel zijn een jaar of langer op reis. Onze Canadese vrijwilligster bij NCH is inmiddels al drie (!) jaar aan het reizen en heeft nog lang geen plannen om naar huis te gaan.
Gistermorgen (donderdag) vroeg om 6.30 is Wilma teruggegaan naar Kathmandu. Na het ontbijt ging ik naar NCH. Samen met de huismoeders en de andere vrijwilligers zijn we in twee etappes opgepropt voor en achter in de jeep naar de bioscoop gereden. De bios was een enorme zaal met dito scherm en een aantal knoeperharde geluidsboxen. Met z'n allen hebben we genoten van een 2,5 uur durende tranentrekkende Nepalese Bollywood productie. De eerste 1,5 uur was het niet anders dan een romantische high-school movie, maar om de een of andere duistere reden kwam halverwege uit het niets een rebellenleger te voorschijn en kreeg de film een heel andere wending. Gelukkig wordt er tussendoor in de film veel gezongen en is er altijd een happy end.
-
23 Oktober 2012 - 11:50
Reinhilde:
Hoi Andrea,
Leuk om te lezen wat jullie allemaal doen en over alle mensen die jullie ontmoeten. Leuk idee met de bakstenen. Heb je er zelf ook 1? Doe de groetjes aan Wilma.
PS;Mijn donatie is nog "onderweg". Ik wilde het gister overmaken en toen heb ik 3x mijn ww fout ingetypt. Nu moet ik eerst wachten op een nieuw ww. Maar dan weet je dat je nog iets achter de hand hebt, want het zal wel snel gaan met het geld. -
27 Oktober 2012 - 16:09
Mark:
Namaté Andrea,
hopelijk voel je je intussen al weer helemaal beter. Balen dat je een verkoudheid hebt gehad. Ben je toch een stuk minder fit om aan de slag te gaan. Leuke foto's weer. Zo te zien wordt het een kleurrijk huis met al die kleuren bakstenen :-)
Beterschap voor zover je nog niet beter bent en succes weer in het NCH.
gr
Mark en Andrea -
27 Oktober 2012 - 21:02
Jolanda:
Hoi Andrea,
Wat maak jij ontzettend veel mee in zo korte tijd, dat maakt een ander in een mensenleven nog niet mee!
Maar het moet je ook zeker heel erg inspireren als je ziet dat je er zoveel voor terug krijgt.
Ik denk alleen wel dat je het thuisfront zult missen en zeker de 2 kleintjes!
En dan heb je ook nog zoveel tijd en energie om al die verslagen te maken.
Hier in Nederland is inmiddels de eerste vorst in het land en gaat alles zijn gangetje. Ik hoop dat je niet al te veel last meer hebt van je verkoudheid zodat je kunt genieten van al je belevenissen.
Ik vind het in ieder geval heel erg leuk om je te volgen, de verhalen te lezen en de foto's te bekijken.
Geniet nog .... want het is zo weer voorbij.
Liefs van Jolanda
-
27 Oktober 2012 - 21:02
Jolanda:
Hoi Andrea,
Wat maak jij ontzettend veel mee in zo korte tijd, dat maakt een ander in een mensenleven nog niet mee!
Maar het moet je ook zeker heel erg inspireren als je ziet dat je er zoveel voor terug krijgt.
Ik denk alleen wel dat je het thuisfront zult missen en zeker de 2 kleintjes!
En dan heb je ook nog zoveel tijd en energie om al die verslagen te maken.
Hier in Nederland is inmiddels de eerste vorst in het land en gaat alles zijn gangetje. Ik hoop dat je niet al te veel last meer hebt van je verkoudheid zodat je kunt genieten van al je belevenissen.
Ik vind het in ieder geval heel erg leuk om je te volgen, de verhalen te lezen en de foto's te bekijken.
Geniet nog .... want het is zo weer voorbij.
Liefs van Jolanda
-
28 Oktober 2012 - 00:10
Nadia:
Hoi mam, vervelend dat je een koudje had zeg! Wat een mooie foto's weer en wat een super steen van donna en lizzy. Jeetje die scooter met hele familie ongelofelijk. Tot gauw xx -
28 Oktober 2012 - 20:37
Reinhilde:
Hoi Andrea,
Ik hoop dat je weer opgeknapt bent, je hebt het toch aardig te pakken gehad.
Wilma is weer thuis. Jullie hebben het erg leuk gehad hoorde ik en ze heeft je de laatste dagen wel gemist.
PS:Ik heb ondertussen mijn donatie overgemaakt, ik hoop dat je er nog een nuttige bestemming voor kunt vinden binnen één van de projecten.
Veel plezier, groetjes Reinhilde
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
