De laatste dagen...

Terug in Kathmandu. Het is hier een stuk kouder dan de vorige keer dat ik hier was (2 mdn geleden). De laatste twee dagen in Pokhara waren geweldig. Vrijdagavond eerst met 10 man gezellig sinterklaas gevierd, inclusief pepernoten. Daarna lekker geloungd en gepoold in de blues bar. Om twee uur 's nacht bellen we naar het casino om ons met een taxibusje naar het casino te brengen. Het casino ligt op een afgelegen plek en biedt zelf vervoer aan. We komen binnen in een akelig fel (TL)verlichte speelruimte waar zo'n 40 man personeel met strakke gezichten alles staat te bekijken. Ik wissel snel het enorme bedrag van 1000 roepies (10 euro) om voor fiches en ga naar de roulettetafel. Het zit helemaal mee. Ik speel ruim 2 uur met mijn inzet. Wordt ondertussen door de strakke obers voorzien van drank, snacks en sigaretten. Voel me opeens alof ik in een of andere goedkope B-film meespeel. Wel komisch. Tegen 5 uur brengt de taxi ons weer terug naar onze hotels. En dat allemaal gratis. Ik schaam me bijna dat ik met een ruime verdubbeling van mijn inzet het casino verlaat.

Het is een hele korte nacht, want de volgende dag wordt ik verwacht op mijn afscheidsceremonie. Met de bus ga ik naar het huis van een van de leraressen, die op mij gewacht heeft om mij naar de picnic plek te brengen. Ze zegt me dat we ongeveer een uur moeten lopen. Eigenlijk is dat ook al een cadeautje. We lopen door de rijstvelden, over de bergen naar een plek die je zelf nooit had kunnen ontdekken. Bovenop een heuvel moet je het laaste stukje door een dichte begroeing en dan opeens is er een groot open veld. De leraren zijn 's ochtends vroeg al begonnen en zijn al helemaal vrolijk van de bier en whisky en staan gezellig te dansen. Vol trots komt een aantal met eenderde fles whisky voor me aanzetten die ze speciaal nog voor mij bewaard hebben. Ik moet het drinken van ze, terwijl ik echt niet van whisky hou en mijn hoofd nog bij moet komen van gisteravond. Schenk dus een flinke slok in mijn beker en leng het aan met heel veel water. Daarna krijg ik een bord eten voorgeschoteld waarvan ik meteen denk "help, wat ranzig". 5 vissenkoppen, brokken taai vlees en allerlei groenten door elkaar. Halverwege krijg ik er ook nog eens een flinke lepel rijstepap bij opgeschept. Zodra ik klaar ben met eten wordt ik min of meer gesommeerd om te komen dansen. De sfeer en de lokatie zijn echt super en ik vind het bijzonder dat ik er deel van mag uitmaken.
Na een uurtje dansen begint mijn officiele afscheidsceremonie. Nepalezen zijn gek op serieuze speeches. De eer is aan Ramesh, de enige engelse leraar die hierin is afgestudeerd. Desondanks is hij lang niet altijd te volgen. Ik krijg een laaste afscheidstika op mijn voorhoofd en het hoofd van de school doet een Nepalese deken om mijn schouders. Natuurlijk wordt ik ook hier weer gevraagd een speech te houden.
Als we naar huis gaan mag ik bij een leraar achterop de motor. Er rijden geen bussen meer naar Pokhara, anders had ik dat toch liever gedaan. Op de motor over zand en grindpaden in de bergen bij een leraar die de hele dag al lekker aan de bier en whisky heeft gezeten geeft me geen echt veilig gevoel. Als tegenprestatie voor de lift moet ik nog wel even voorgesteld worden bij hem thuis aan zijn vrouw en kinderen en daarna vindt hij dat ik ook zijn broer even moet ontmoeten. En dat terwijl ik die avond nog allemaal afspraken heb: met de manager van het weeshuis om de laaste binnengekomen donatie te overhandigen; met Marieke om gezellig nog een laaste keer te eten; en met de man en kinderen uit mijn Nepaleze gastgezin uit Pokhara, die de dag ervoor niet thuis waren.
Kortom, twee overvolle dagen, maar wel een enorm leuk afscheid.