laatste dagen in Pokhara
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Andrea
09 November 2008 | Nepal, Pokhara
Morgen (10 nov) vertrek ik naar Pachabbaya, een heel klein bergdorpje op ong. 10 km afstand van Pokhara. Ben dus een beetje afscheid aan het nemen, hoewel ik in de weekenden waarschijnlijk wel terug kom om te internetten.
Vrijdag was de afscheidsceremonie van mij en Nicole op het rehab centre voor straatkinderen. Alle commissie bobo's waren aanwezig en het ging er plechtig aan toe. Na een toespraak van de chairman gaven de kleinste meisjes ons een tika (gelukssymbool met gekleurd poeder op het voorhoofd)en een mala (bloemenkrans). Na een speech van de coordinator kregen we een Nepalese shawl omgehangen en van een andere dame een shawl die hier aan "winnaars" wordt gegeven. We kregen een officieel certificaat voor ons vrijwilligerswerk en vervolgens moest ik formeel de computer overhandigen aan de chairman en een speech houden, die ik ter plekke uit mijn mouw schudde. Daarna begon weer een lange speech in Engels en in het Nepali over het belang van de computer voor het centrum, gevolgd door nog een speech van de subcoordinator en van onze lokale contactpersoon van Vrijwillig Wereldwijd in Pokhara. Arme kinderen; moesten al deze saaie speeches aanhoren.
Maar vervolgens begon voor de kinderen de echte fun. Iedereen mocht bij ons een tika opdoen, wat voor de meeste kinderen betekende dat zij met twee volle handen roze tika-poeder ons gezicht insmeerden. Nicole en ik zagen er uit als twee roze baviaantjes, wat op de terugweg naar huis voor heel veel bijkijks heeft gezorgd. Mensen hingen uit de raampjes van de bussen om ons aan te gapen. Gelukkig was Aman, het zoontje uit mijn gastgezin naar het opvanghuis gekomen, zodat ik met hem aan de hand lekker afleiding van alle blikken had.
Voor de kinderen hadden we chocoladetaartjes en balonnen gekocht, wat voor hun het feestje compleet maakte. Ik zal ze echt enorm gaan missen, want het zijn echt fantastische kinderen.
Gisteren op mijn vrije dag ben ik weer eens een flinke berg bij Pokhara opgelopen om bovenop de berg naar de World Peace Pagoda te kijken, een boeddistische stupa. De stupa vond ik nogal kitsch, maar het uitzicht op de Himalaya toppen was weer spectaculair. Aan de andere kant van de berg zijn we naar beneden gegaan en vanaf daar een roeiboot over het meer teruggenomen.
Vanacht voor het eerst in 4 weken weer eens in een motel overnacht en een WARME (!!) douche kunnen nemen. Wat een luxe (en dat voor 3 euro per nacht!). Wilde mijzelf even verwennen voordat ik het bergdorp in verdwijn. Ben echt reuze benieuwd naar mijn nieuwe Nepalese familie...
Vrijdag was de afscheidsceremonie van mij en Nicole op het rehab centre voor straatkinderen. Alle commissie bobo's waren aanwezig en het ging er plechtig aan toe. Na een toespraak van de chairman gaven de kleinste meisjes ons een tika (gelukssymbool met gekleurd poeder op het voorhoofd)en een mala (bloemenkrans). Na een speech van de coordinator kregen we een Nepalese shawl omgehangen en van een andere dame een shawl die hier aan "winnaars" wordt gegeven. We kregen een officieel certificaat voor ons vrijwilligerswerk en vervolgens moest ik formeel de computer overhandigen aan de chairman en een speech houden, die ik ter plekke uit mijn mouw schudde. Daarna begon weer een lange speech in Engels en in het Nepali over het belang van de computer voor het centrum, gevolgd door nog een speech van de subcoordinator en van onze lokale contactpersoon van Vrijwillig Wereldwijd in Pokhara. Arme kinderen; moesten al deze saaie speeches aanhoren.
Maar vervolgens begon voor de kinderen de echte fun. Iedereen mocht bij ons een tika opdoen, wat voor de meeste kinderen betekende dat zij met twee volle handen roze tika-poeder ons gezicht insmeerden. Nicole en ik zagen er uit als twee roze baviaantjes, wat op de terugweg naar huis voor heel veel bijkijks heeft gezorgd. Mensen hingen uit de raampjes van de bussen om ons aan te gapen. Gelukkig was Aman, het zoontje uit mijn gastgezin naar het opvanghuis gekomen, zodat ik met hem aan de hand lekker afleiding van alle blikken had.
Voor de kinderen hadden we chocoladetaartjes en balonnen gekocht, wat voor hun het feestje compleet maakte. Ik zal ze echt enorm gaan missen, want het zijn echt fantastische kinderen.
Gisteren op mijn vrije dag ben ik weer eens een flinke berg bij Pokhara opgelopen om bovenop de berg naar de World Peace Pagoda te kijken, een boeddistische stupa. De stupa vond ik nogal kitsch, maar het uitzicht op de Himalaya toppen was weer spectaculair. Aan de andere kant van de berg zijn we naar beneden gegaan en vanaf daar een roeiboot over het meer teruggenomen.
Vanacht voor het eerst in 4 weken weer eens in een motel overnacht en een WARME (!!) douche kunnen nemen. Wat een luxe (en dat voor 3 euro per nacht!). Wilde mijzelf even verwennen voordat ik het bergdorp in verdwijn. Ben echt reuze benieuwd naar mijn nieuwe Nepalese familie...
-
09 November 2008 - 09:37
Ruth:
Lieve Andrea,
Weer erg genoten van je laatste uitgebreide verslagen met foto's. We
zullen ze straks nog gaan missen! En wat is het daar mooi in dat land. Ik ben benieuwd hoeveel graden het eigenlijk daar is, want jullie lopen er zo heerlijk zomers bij. Nog een hele goeie tijd daar verder.
Groetjes, Gé en Ruth. -
09 November 2008 - 14:20
Wilma Van Wijngaarde:
Hoi Andrea,
Thanks voor je reactie op mn weblog. Fijn dat jij het ook zo naar je zin hebt, je doet goed werk daar!!! Ik ga zeker vaker op je site kijken. Mijn kids maken me zo gelukkig, hoop dat ze jou daar het zelfde gevoel geven! Succes!!! Groetjes Wilma -
09 November 2008 - 21:41
Keesjan:
de mensen in de bus dachten vast daar zijn weer twee buitenlanders voor de gek gehouden. Maar staat je goed en weer een leuk verhaal -
12 November 2008 - 22:22
Reinhilde:
Hoi An,
Ik hoop dat het je lukt om af en toe nog een verhaaltje te schrijven, want ik ben er aan verslaafd geraakt.
Het is fijn om te lezen dat jullie werk en inzet echt heel erg gewaardeerd wordt.
Veel plezier in je nieuwe omgeving en ik hoop dat de overgang niet te groot is, maar de kinderen zullen waarschijnlijk net zulke schatjes zijn.
Groetjes
Reinhilde
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
